Prozaik, komediopisarz, poeta. Popularność zdobył wczesnymi komediami w których łączył ostrą obserwację współczesnego obyczaju z poetycką ironią i poczuciem formy dramatycznej (Lekkomyślna siostra 1904, Aszantka 1906, Szczęście Frania 1909). W opowiadaniach i powieściach współczesnych dominuje problematyka obyczajowa (np. ironiczny obraz cyganerii młodopolskiej w powieści Sławny człowiek 1907), polityczna i psychologiczno-moralna (powieści Raz w życiu 1925, Klejnoty 1930); przekłady, wspomnienia.

Komedia w 3 aktach, wystawiona we Lwowie 1909, pierwodruk w tomie Młodzieniec o krótkim nazwisku, Warszawa, 1914. Akcja rozgrywa się w zamożnym mieszczańskim domu warszawskim na początku XX w. Franio, ubogi chłopiec przygarnięty przez Lipowskich jako prywatny sekretarz, zakochał się w córce chlebodawców, Helenie i ośmielił się prosić o jej rękę... dalszy ciąg zobaczycie Państwo na scenie.

Spojrzenie satyryczne na świat znane z wcześniejszych utworów Perzyńskiego, zabarwiło się tu ironią i goryczą, dopełniając banalną fabułę akcentami lirycznej refleksji. Najgłośniejszym wykonawcą roli tytułowej był Stefan Jaracz.